Rzeka Wkra to miejsce wypoczynku dla wielu osób, które wędkują, kąpią się i opalają nad Wkrą. Coraz więcej osób wybiera aktywny wypoczynek na kajaku. Spływy kajakowe na Wkrze pozwalają na kontakt z naturą. Odpoczywając warto przyjrzeć się przyrodzie, która nas otacza. Roślinność nad rzeką Wkrą jest bardzo zróżnicowana i ciekawa.

Grzybienie białe.

Jest to chyba najpiękniejszy kwiat biorąc pod uwagę całą roślinność nad rzeką Wkrą  Nazywany często nenufarem lub lilią wodną ze względu na urokliwe kwiaty rozpowszechniony w uprawie. Dziko występuje na terenie całej Europy, w Polsce głównie na nizinach. Występuje w wodach stojących stawach, starorzeczach lub wolnopłynących, w zakolach rzek. Często wnika w szuwary tworząc zespoły roślin wodno-szuwarowych.

Liście grzybieni białych pływają na  powierzchni wody.. Ogonki liści w zależności od głębokości wody w miejscu występowania mogą nawet osiągać długość 2,5 m. Liście unoszą się na powierzchni wody dzięki licznym komorom powietrznym w blaszce liściowej i ogonku. Pomocny jest również śluz wydzielany przez  włoski gęsto pokrywające spód liścia, jego zadanie jest ochrona przed wysychaniem liści. Liście są duże, skórzaste, głęboko wcięte u nasady.. Od góry liście są zielone pokryte woskiem, od dołu fioletowe

Kwiaty pływające mają białe duże płatki z żółtym środkiem. Kwitną od czerwca do października przy temperaturze co najmniej 18 stopni. otwierają się tylko za dnia, mają delikatny łagodny zapach, kwitną 3-4 dni. Po przekwitnięciu grzybienie białe wytarzają zielony owoc, który dojrzewa pod wodą, w nim powstają brunatnoczerwone nasiona. Roślina może też rozmnażać się poprzez kłącza, które potrafią rozrastać się nawet do 3 metrów. Na zimę cała roślina obumiera, pozostają tylko kłącza.

Grzybieniom białym przypisywane jest działanie lecznicze: wyciągi ze świeżych kwiatów są środkiem nasercowym i uspakajającym. Kłączy grzybieni białych używano do pielęgnacji włosów, a z kwiatów produkowano wodę kwiatową. medycynie ludowej stosowano świeże liście jako okład na schorzenia skóry (wrzody, wypryski, róża) oraz przy bólach głowy. Napar z suszonych liści pito przy schorzeniach układu oddechowego. Istnieją jednak źródła wskazujące na toksyczność rośliny.

Grzybienie białe były rośliną barwierską. Korzenie używane były niegdyś do barwienia na intensywny kolor zielony, a stare łodygi barwią na czarno.

W Polsce od 1957 roku wpisany na listę gatunków chronionych, od 1995 objęte ochroną ścisłą, od 2004 uznany za gatunek zagrożony, objęty ochroną częściową – wyłącznie rośliny dziko rosnące na stanowiskach naturalnych.

Maria Dąbrowska uwieczniła nenufary w swej powieści „Noce i dnie”, gdzie wystąpiły one w roli najbardziej romantycznego bukietu

Grążel żółty

Grążel żółty, zwany też bączywiem jest to kwiat najpowszechniejszy biorąc pod uwagę roślinność nad rzeką Wkrą.

Występuje w całej Europie i w części Azji, w polsce na terenach nizinnych jest rośliną pospolitą. Występuje na całej w zakolach rzeki, bardziej leniwych odnogach, tam gdzie nurt jest łagodniejszy.

Roślina wyrasta z silnie rozgałęzionych kłączy rosnących w mule. Liście pływające grążeli żółtych są duże, skórzaste, głęboko wcięte u nasady o barwie od zielonej do brunatnej. Część liści jest zanurzona i ma pokrój sałatowaty, są cienkie sercowate i pofałdowane na brzegach.

Kwiaty grążeli są żółte silnie pachnące (zapach podobny do zapachu jabłek) wyrastają na pojedynczych łodygach.Można je oglądać od maja do września na dwu trzyletnich roślinach. Owoce grążeli żółtych mają szerokobutelkowaty kształt.

Grążel żółty jest rośliną silnie trującą, działającą porażająco na korę mózgową.

Kosaciec żółty

Kossaciec żółty inaczej irys występuje naturalnie w całe Europie, rośnie w wodach stojący lub wolnopłynących.

Jego łodygi wyrastają z mocnych kłączy rosnących pod ziemią, sięgają nawet jednego metra wysokości, liście są wąskie podobnej długości. Kwiaty kossaćca są jaskrawożółte, można je obserwować od maja do lipca.

Kossaciec żółty jest rośliną trującą. Dawniej kwiaty irysa suszone na słońcu i zwilżane octem służyły do wybarwiania papieru.

Według niektórych badaczy wymieniane w „Biblii” rośliny „lilie” w kontekście wody to właśnie kossaćce żółte powszechnie występujące na terenach biblijnych wzdłuż cieków wodnych.

Niezapominajka błotna

Niezapominajka popularnie zwana jest niezabudką. Rośnie w całej Europie na terenach bagien, mokrych łąk i wzdłuż cieków wodnych. Wyrasta z cienkich podziemnych kłączy. Niezapominajka ma drobne niebieskie rzadziej białe kwiatki.

Niezapominajka jest symbolem pamięci. Od 2002 roku 15 maja obchodzimy Święto Polskiej Niezapominajki.

Kielisznik zaroślowy

Kielisznik zaroślowy należy do rodziny powojowatych. Długie nawet trzy metrowe łodygi porastają nadbrzeżne krzaki i zarośla. Z daleka widać białe lejkowte kwiaty. Roślina jest trująca, ma właściwości silnie przeczyszczające.

Strzałka wodna

Występuje powszechnie w płytkich zbiornikach wodnych śródlądowych, prawie na całej Ziemi. W Polsce powszechnie występuje na terenach nizinnych. Łodyga wyrasta z bulwy i osiąga długość do 100 cm. Liście przyjmują trzy różne kształty. Podwodne są wstęgowate, nawodne pływające jajowate, wyrastające ponad powierzchnię wody o kształcie strzałkowatym. Kwiaty można oglądać na przełomie maja i czerwca. Płatki są białe u nasady różowe.

Rdestnica pływająca

Redstnica rośnie w wodach wolno płynących i stojących, występuje powszechnie na niżu.

Jej łodygi mają nawet 5 metrów długości. Pływające w wodzie liście rdestnicy mają kształt nitkowaty, pływające skórzaste, jajowaty. Kłosokształtne kwiaty wystają ponad wodę. Rdestnica kwitnie od czerwca do sierpnia.

Rdestnica należy do najbardziej utrudniających spływy kajakowe roślin. Jej liście pokrywają w niektórych miejscach całą szerokość rzeki Wkry tworząc tak zwaną „zupę”., Kajak ocierając o nie zwalnia, a wiosłowanie staje się bardziej uciążliwe.

Rzęsa

Pałka

Sitowie

Tatarak

 

…więcej już wkrótce.